Ik zie ik zie wat jij niet ziet en het is… groen.
Een helm?
Nee.
Een verroeste kogelhuls?
Nee.
Een afgeknapte rupsband van een tank?
Nee.
De tank zelf?
Ja!

Twee kinderen zitten vast in een gebouw, gevangen tussen vier muren. Ze zijn halsoverkop naar hier gevlucht toen de kogels begonnen te vliegen toen de straat waarin ze speelden, veranderde in een hoop puin door de bommen. 

Het maakt niet uit, ze zijn het gewoon.
Maar dan vinden ze een nest jonge vogeltjes.
De moeder is net tegen het raam gevlogen en beweegt niet meer.
Ze moeten iets doen.
De beestjes mogen niet doodgaan.
Ze zullen ervoor zorgen.
Koste wat het kost!

Vertrekkend vanuit een kinderlijk naïeve kijk op de wereld vertelt Speelman het universele verhaal van twee kinderen die altijd en overal blijven spelen, blijven hopen, blijven dromen. Met veel symboliek, fabelachtige videobeelden en speels theater wil Speelman op een luchtige manier de deur openzetten tot een dialoog, met elkaar én met de ander. Dat ze als geen ander een uniek beeld creëren op scène kon je al ervaren tijdens de voorstelling Nautilus, die eerder bij ons te zien was.

Vogelvlucht speelt in op een brandend actueel thema en geeft je als leerkracht een duwtje in de rug om het in je klas over oorlog en de vluchtelingenproblematiek te hebben.

In de video hiernaast legt artistiek leider Stan Reekmans uit hoe de voorstelling ‘Vogelvlucht’ tot stand is gekomen en waarom hij die nu herneemt. Hij vertelt hoe hij in 2012 een videoreportage over de oorlog in Syrië zag. Zo haalde hij een fragment aan, waarin kinderen aan het spelen waren en hun naïviteit weerspiegeld werd. “Hoe is het om gebombardeerd te worden?" " Zoals in een zwembad springen.”, antwoordden de kinderen vrolijk.

--

Regie en muziek: Stan Reekmans - spel: Pieter Piron en Leen Heylen - sound Design: Bart Reekmans - video: Gertjan Biasino en Sarah Dusart - decor: Martijn Megens - omkadering: Charlotte Alles i.s.m. Gideon Hakker

--

www.speelmanvzw.be